Prowadzenie Pasieki To Odpowiedzialne Zajęcie

Opublikowany dnia: 2020-02-07
Przeczytano: 772
Autor: Barbarella
Opublikowany w kategorii: Hobby

Prowadzenie pasieki to odpowiedzialne zajęcie.

Trzeba poświęcić swój czas i środki, aby uzyskać słodki przysmak jakim jest miód. Hobby to jest ciągle rozwijającym się zajęciem w wielu krajach świata a popyt na zdrowy miód ciągle rośnie.

To od pszczół zależy jakiej jakości będzie miód. W Polsce najbardziej popularnymi rasami pszczół są rasy środkowoeuropejskie, kaukaskie i kraińskie.

Dla początkujących pszczelarzy zaleca się wybór pszczół z rasy kraińskiej. Pochodzi ona z Austrii a w Polsce istnieje od XIX wieku. Mają szaro-czarne ubarwienie, tworzą silne rodziny i charakteryzują się intensywnym rozwojem wiosennym, przez co są mniej aktywne w dalszej części sezonu.

Często występuje konieczność podkarmiania. Pszczoła ta jest łagodna, odporna na choroby czerwia, dobrze znosi polskie zimy. Dodatkowo wykorzystuje wszystkie pożytki, nawet te trudno dostępne, szybko zajmuje nadstawki oraz jest idealna do hodowli w pobliżu ludzkich zabudowań. Pszczoła ta niestety jest podatna na nastrój rojowy oraz źle znosi upalne lata. Jednak dla

początkującego pszczelarza

jest najlepsza.

Rasa środkowoeuropejska rozciąga się od Alp po południowe krańce Skandynawii i jest doskonałym wyborem dla zaawansowanych pszczelarzy. Pszczoła ma krępą budowę ciała i ciemne owłosienie. R

obotnice są agresywne, utrudniając zbiory i przeglądy ula, dlatego wymagają założenia kombinezonu. Mają późny wiosenny rozwój, a więc nie wykorzystują w pełni wczesnowiosennych pożytków, są podatne na choroby czerwia i warrozę oraz niechętnie szukają nowych pożytków.

Pszczoła wytrzymuje długie i mroźne zimy, ma średnią skłonność do rojenia oraz jest odporna na grzybicę czerwiu i nosemozę. Jest najlepszą rasą na pożytki późne.

Rasa kaukaska jest niewielkich rozmiarów, ma ciemne ubarwienie z jaśniejszymi włoskami. Pszczoła ta świetnie radzi sobie z zapylaniem trudno dostępnych kwiatów a to dlatego, że ma najdłuższy język ze wszystkich ras hodowlanych w Polsce, który wynosi od 7,2 do 7,4 mm.

Jest łagodna, aktywna latem, aktywnie poszukująca pożytków, ma niską skłonność do rojenia oraz świetnie chroni gniazdo. Wadą jest utrudnione doglądanie gniazd ze względu na kitowanie gniazd przez robotnice, jest mało odporna na polskie zimy i wrażliwa na niektóre choroby. Ze względu na rozwój rodzin wiosną nadaje się do pożytków późnych.